KAN ARZUSU

 

  

“Beni izle küçük kız”
Neler oluyor bu adam da nereden çıktı böyle. Onu izlemek konusunda zihnimin bana uyguladığı baskıyla neden baş edemiyorum. Siyah pelerinler için de karanlığa süzülen bu adam kim? İçimde onu takip etmemi söyleyen ses kimin?
“Tamam” dedim her ne kadar istemesem de.
Zihnimde yankılanan ses sürekli bu görkemli adamı izlememi söylerken, vücudumu kontrol edemiyordum. Kalabalığın içinden ilerlerken gözüm hiçbir şey görmüyor, takip ettiğim bu gizemli adamı kaybetmemek içim tüm dikkatimi ona odaklamaya çalışıyordum. Bir sihrin etkisin de gibiydim. Karanlığa, ıssız sokaklara doğru ilerlerken yaptığım şeyin doğruluğu ya da yanlışlığı hakkında hiçbir fikrim yoktu. İçimdeki sese güvenmeyi istiyordum.

**** 

 “Nerdeyim?”
Gözlerimi açtığımda gördüğüm tek şey sokağın ortasında uzanmış baygın şekilde yattığımdı. Evden çıktığım da hava daha kararmamıştı, şimdi ise her yer gecenin gölgesindeydi.

Buraya nasıl geldim? Neden baygınım?
“Başımmmm…”

Çok kötü hissediyorum. Her ne olmuşsa tüm vücudum harabeye dönmüş. Ayağa kalkmak bile bir işkence gibi geliyor. Karanlık sokaklardan eve doğru ağır adımlarla ilerken bir yandan da hatırlamaya çalışıyorum. Tüm çabalarıma rağmen hatırladım tek şey evden çıktıktan sonra kalabalığın içinden ilerlediğimdi. Her şey buraya kadar netti, yalnız ondan sonrası zihnimden silinmiş gibi. Görebildiğim tek şey karanlık. Şu an ile evden çıkmam arasın da neler yaşamıştım acaba... >>>>devam edecek<<<